(Zawgyi/Unicode)
အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ကူးစက်မှုတွေ တနေ့တခြား တိုးလာနေတာနဲ့အမ ျှ လူတွေ မလိုအပ်ဘဲ အပြင်မထွက်ကြဖို့ ၊ တယောက်နဲ့တ တယောက် ခပ်ခွာခွာ နေကြဖို့ ညွှန်ကြားချက်တွေကို တာဝန်ရှိသူတွေက ပိုပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ချမှတ် စောင့်ကြပ် လာကြပါတယ်။ အခုဆိုရင် အမရိကန်ဝန်ထမ်း အများစု နေအိမ်တွေမှာပဲ အလုပ်လုပ်နေကြရသလို၊ အလုပ်ချိန် လေ ျှာ့ချခံရသူတွေ၊ အလုပ်က လုံးဝ ရပ်နားခံလိုက်ရတဲ့ သူတွေကလည်း သန်းနဲ့ချီ ရှိနေပါတယ်။ တချိန်တည်းမှာပဲ မဖြစ်မနေ အိမ်ပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်ရသူတွေအတွက် အန္တရာယ် ကလည်း ကြီးလှပါတယ်။ ဒီလို အခြေအနေေတွေအောက်မှာမှ စာသင်ကျောင်းတွေကလည်း ပိတ်ထားရတာကြောင့် ကလေးငယ်တွေ အတွက် ပုံမှန်သင်ကြားမှု ပုံစံတွေ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အပေါ်မှာ စိုးရိမ်နေကြတဲ့ မိဘတွေလည်း အများအပြား ရှိနေတာပါ။ မမြင်နိုင်တဲ့ ဒီရောဂါဆိုးကြီးနဲ့ပတ်သက်လို့ စိုးရိမ်မှုတွေကြား အမေရိကားမှာရှိနေတဲ့ မြန်မာ မိခင်တချို့ ကြုံတွေ့ရတဲ့ အခက်အခဲတွေနဲ့ လက်ရှိအခြေအနေကို ကျော်ဖြတ်နိုင်ဖို့ ဘယ်လို ကြိုးစား ရုန်းကန်နေကြရသလဲ ဆိုတာတွေကို ဒီတပတ်အမျိုးသမီးကဏ္ဍမှာ တင်ပြပေးချင်ပါတယ်။
အမေရိကန်ကန်ပြည်ထောင်စုဟာ လက်ရှိ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ကူးစက်မှုအများဆုံး ရှိနေတဲ့ နိုင်ငံပါ။ ရောဂါပြန့်ပွားမှုတွေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ကြားမှာကိုပဲ ကူးစက်မှုနဲ့သေဆုံးမှုတွေ တနေ့တခြား တိုးလာနေတာပါ။ လူတွေတယောက်နဲ့တယောက် ခပ်ခွာခွာနေကြဖို့၊ မလိုအပ်ဘဲအပြင်မထွက်ကြဖို့ ညွန်ကြားချက်တွေ ရှိနေတဲ့တိုင်အောင် မဖြစ်မနေ အိမ်အပြင်ထွက် အလုပ် လုပ်ရသူတွေကလည်း ရှိနေဆဲပါ။ ပင်ဆဲလ်ဗေးနီးယားပြည်နယ်၊ Lancaster မြို့က တိရစ္ဆာန် ဆေးရုံတခုမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ ကလေး တယောက်မိခင် မဝတ်မှုန် ကတော့ တနေ့ တနေ့ သတင်းဆိုးတွေကြား အလုပ် သွားနေရတဲ့ သူ့ရဲ့ ပူပန်မှုကို ပြောပြပါတယ်။
''အမှန်အတိုင်းပြောရရင်ောတ့ မထွက်ချင်ဘူးပေါေ့နာ်။ အခုအချိန်မှာက အိမ်ထဲမှာနေရတာက ဘေးအကင်းဆုံးပဲဆိုတာ သိနေတော့ မသွားချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မသွားလို့ကလည်း မရဘေူး။ ဒီအလုပ်က လုပ်ကို လုပ်နေရမယ်ဆိုတော့ အလုပ်ထဲ သွားရတာကိုပဲ စိတ်ထဲမှာ၊ ကိုယ်အပြင်ထွက်သွားပြီးတော့မှ အိမ်ပြန်လာရတာကို ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံသင်္ကာကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ကိုယ့်ဆီမှာများ ဒီပိုးကြီးက ပါလာမလား။ ပြီးရင် ကိုယ်ကိုင်တဲ့ ပစ္စည်းတခုခုများ ကလေး ကိုင်လိုက်လို့ ကလေးကိုများ ကူးနေမလား။ အဲ့ဒီလို စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ စိတ်ဖိစီးမှုက အရမ်းများတယ်။ ကလေးရှိနေတော့လေ။''
ရောဂါကူးစက်ခံရမှာ စိုးရိမ်ရတဲ့ တချိန်တည်းမှာပဲ လူတွေ အတော်များများ အလုပ်တွေပြုတ်ကုန်တာ၊ အလုပ်နာရီ လေ ျှာ့ချခံရတာတွေကလည်း ရှိနေတာကြောင့် လက်ရှိ အလုပ်လေး ရပ်သွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်ရပြန်ပါတယ်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူက နာတာရှည် ရောဂါသည်ဖြစ်တာမို့ မိသားစုအတွက် တယောက်တည်း ရုန်းကန်နေရသူတွက် ခုချိန်ဟာ စိတ်ဖိစီးမှု အများဆုံးပါပဲလို့ မဝတ်မှုန်က ပြောပါတယ်။
''အလုပ်က အခု အချိန်နည်းသွားတာပေါ့။ တချို့ အရင်က တပတ်ဆိုရင် အခု ၂ ရက်ပဲလုပ်ရတယ်။ တပတ်မှာ ၂ ရက်ပေါ့။ အချိန်နည်းသွားသလို ဝင်ငွေကလည်း လျော့သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်ဟာကို ထပ်ပြီး စိတ်ပူရလဲဆိုတော့ - တကယ်လို့ ဒီရောဂါ အခြေအနေတွေက ဒီလောက်နဲ့ ရပ်မသွားဘဲ ဆက်ပြီး ဆိုးလာတယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဆေးခန်းတွေ ဘာတွေပိတ်လိုက်မှာ စိုးရိမ်တာပေါ့လေ။ အဲ့ဒီလို ပိတ်လိုက်ပြီဆိုတော့ ဝင်ငွေက ဘာမှမရှိတော့ဘူးလေ။''
မဝတ်မှုန်လို အပြင်ထွက် အလုပ် လုပ်နေရတဲ့ မိခင်တွေရှိသလို၊ အခုချိန်မှာ နေအိမ်ကနေ အလုပ် လုပ်နေကြရတဲ့ မိခင်တွေကလည်း ဒုနဲ့ဒေးပါ။ နေ့ကလေးထိန်းကျောင်းတွေနဲ့ စာသင်ကျောင်းတွေ ပိတ်ထားရတဲ့အချိန်၊ နေအိမ်ကို ရုံးခန်းအဖြစ် ပြောင်းလဲအလုပ် လုပ်နေကြရတဲ့ မိခင်တယောက်ရဲ့ အခက်အခဲ ကရော ဘယ်လိုပါလဲ။ ဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်က ကလေး နှစ်ယောက်မိခင် မအေးမွန် ပြောပြတာကိုလည်း နားထောင်ကြည့်ရအောင်ပါ။
''အခု telework အိမ်မှာလုပ်ရတဲ့ work from home ပေါ့နော်။ အိမ်ကနေ အလုပ် လုပ်ရတဲ့အခါကျတော့ ကလေးတွေကလည်း ကျောင်းပိတ်ထားတဲ့အခါကျတော့ အလုပ်မှာသွားလုပ်သလိုမျိုး ၈ နာရီအတွင်းကို ၈ နာရီလုံး အလုပ် လုပ်နေရတာမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ကလေးတွေအိပ်နေတဲ့အချိန်တို့။ မနက် အစောကြီးထပြီး လုပ်ရတာမျိုးတို့ပေါ့နော်။ အခုလည်း အလုပ်က ၄ နာရီခွဲ ကနေစပြီး လုပ်ခွင့်ပေးတယ်ဆိုတော့ မနက်စောစော ထလုပ်လို့ရတာပေါ့။ အလုပ်မပြီးသေးဘူးဆိုရင်လည်း ညနေ၊ ည သူတို့အိပ်သွားတဲ့အချိန်မှာ ပြန်လုပ်ရတာတွေပေါ့။ အလုပ်ပြီးအောင် လုပ်ရတာတော့ ရှိတာပေါ့။ အိမ်မှာလုပ်ရတာဆိုတော့ အချိန် ပိုပေးရတာမျိုး ဖြစ်တာပေါ့နော်။ တခါတလေ နောက်က ကလေးတွေ ဆူနေလို့ ကိုယ်က အာရုံစိုက်လို့ မရလို့ အလုပ်က မပြီးလို့ရှိရင် နောက်ရက်ကို ပြီးအောင် လုပ်ရတာတို့။ အချိန်ပိုယူပြီး လုပ်ရတာတို့ရှိတယ်။ ပိုပြီးအားစိုက်ရတာပေါ့နော်။ နောက်တခုက ကလေးတွေက အပြင်ကို မသွားရဘဲ အိမ်ထဲမှာချည်းပဲ နေ နေရတာဆိုတော့။ အရင်တုန်းကဆိုရင်တော့ အိမ်နီးနားချင်း ကလေးတွေနဲ့ကစားတယ်။ ဒါပမေဲ့ အခု လူတိုင်းက ဒီရောဂါကို စိတ်ပူနေတော့ အိမ်နီးနားချင်း ကလေးတွေနဲ့လည်း သွားပေး မကစားတော့ဘူး။ ဆိုတော့ ကလေးတွေအတွက်ရော လူကြီးတွေ အတွက်ရော အခက်အခဲပါပဲ။''
ဒီလို အခက်အခဲကြားမှာပဲ အဆိုးထဲက အကောင်း သားသမီးတွေနဲ့အတူ နေခွင့်ရတာကိုတော့ ဝမ်းသာရတယ်လို့လည်း မအေးမွန်က ပြောပါတယ်။
''သူတို့ကို ဂရုစိုက်နေရတော့ ပင်တော့ ပင်ပန်းတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အိမ်မှာ နေ နေရတဲ့အတွက် ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာဆိုတော့၊ ကျောင်းမှာ အဝေးမှာရှိနေသလိုတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ အရင်တုန်းက ကလေးကို နေ့ကလေးထိန်းကျောင်း ထားတဲ့အတွက်ကြောင့် နေ့လည်စာ ဆိုရင်လည်း ကောင်းကောင်းစားရဲ့လား။ အိပ်တဲ့အချိန်လည်း ကောင်းကောင်း အိပ်ရဲ့လား။ နေ့ဆိုလို့ရှိရင် nap time ပေါ့။ နေ့လယ် အိပ်ရမယ့်အချိန်မှာ ကောာင်းကောင်းအိပ်ရဲ့လား ဆိုတာတွေစိတ်ပူရတာပေါ့။ ပြီးတော့ တခြား ကလေးတွေနဲ့ ဆော့ရင်းနဲ့ ခိုက်မိတာတို့ ဘာတို့ ဖြစ်မှာလဲစိုးရိမ်ရတာတွေ၊ ခုတော့ စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်းနဲ့ သူတို့ကို ကြည့်ရတဲ့အတွက်ကြောင့်ပေါ့။ အဲ့ဒါတခုတော့ work from home က လုပ်ရတာ ပိုပြီးတော့ ကလေးတွေနဲ့ ပိုပြီးတော့ နီးကပ်မှုရှိတယ်။ ပိုပြီးတော့ ကိုယ်တိုင် စိတ်တိုင်းကျ သူတို့ကို အနီးကပ် ပြုစုလို့ရတာပေါ။''
ခင်ပွန်းဖြစ်သူက ဆေး ဝန်ထမ်းတယောက် ဖြစ်တာမို့ ကလေးတွေအတွက် ခုချိန်မှာ ပိုပြီး ဂရုထားရတဲ့အကြောင်းလည်း မအေးမွန်က ပြောပြပါတယ်။
''အစ်မ အမျိုးသားက nurse သူနာပြု ဆိုတော့၊ သူတို့ အခုဆိုရင် တအား ဂရုစိုက်ရတာပေါ့နော်။ ဒီရောဂါပိုးနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့။ အလုပ် လုပ်နေရတပေမဲ့ အိမ်ကလူတွေကို မကူးစက်အောင်လို့ သူပြန်လာလို့ရှိရင်လည်း ခါတိုင်း ဝင်နေကျ အိမ်ရှေ့ပေါက်က မဝင်ဘဲ၊ နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ဝင်ပြီးတော့ သူဝတ်လာတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို အဝတ်လေ ျှာ်စက်ထဲ တခါတည်း ထည့်၊ လက်တွေဘာတွေဆေး၊ ရေချိုးပြီးတော့မှ ကလေးတွေနဲ့ တွေ့တာမျိုး လုပ်တာပေါ့။ အမြဲတမ်း အလုပ်မှာလည်း ဂရုစိုက်ရတယ်။ အိမ်အတွက်လည်း ဂရုစိုက်ရတာပေါ့။ ''
လက်ရှိ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ကူးစက်မှုတွေ အများဆုံး ရှိနေတဲ့ နယူးယောက်ပြည်နယ်မှာ နေထိုင်သူ ကလေးတယောက် မိခင် မမြတ်နိုးဇော် ကလည်း လက်ရှိ အကျပ်အတည်းကြားမှာ စာသင်ကျောင်းတွေပိတ်ထားရတာမို့ သားဖြစ်သူအတွက် ပညာရေး အဆက်ပြတ်မသွားအောင်၊ တချိန်တည်းမှာလည်း သူ့ရဲ့စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်ခံစားရတာတွေမဖြစ်ရဘဲ လေ့လာသင်ယူမှုတွေ ဆက်လုပ်နိုင်ဖို့အတွက် မိခင်တယောက်အနေနဲ့ ကြိုစာရုန်းကန်း နေရတယ်လို့ပြောပါတယ်။
'' ဒီအရွယ်က သိတယ်မလား။ သူတို့ ကျောင်းတက်တဲ့အခါ အချင်းချင်း ထိတွေ့ဆက်ဆံပြီးတော့ ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံတဲ့အရွယ် ဆိုတော့လေ - အခု သားတွေ သမီးတွေ ကျောင်းသားတွေ အကုန်လုံး ကျောင်းပျက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအရွယ်က ၃ တန်းအရွယ်ဆိုတော့ စာ အရေးကြီးတယ်။ သို့သော်လည်း ကျန်တဲ့ဟာတွေကလည်း ပိုအရေးကြီးလိမ့်မယ်။ ကျမတို့ကလေးတွေကို ရရှည် ရှေ့ရေးကျရင် အခုဖြစ်ခဲ့တာက ဘယ်လို impact သက်ရောက်မှုတွေ ဖြစ်လာမလဲဆိုတာ ကျမတို့မသိဘူး။ စာနဲ့ပတ်သက်တာက တမျိုး။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကလည်း ကျမထင်တယ်။ အထူး သတိထားဖို့လိုတယ်။ မိဘတယောက် အနေနဲ့ပေါ့နော်။ ကျမ သား ဆိုရင် အခု ကျောင်းပိတ်ကတည်းက အစားအစာ သိပ်မစားချင်သလို ဖြစ်နေတယ်။ အဲ့ဒါမျိုးတွေပေါ့နော်။ ကျောင်းက အရေးကြီးပေမဲ့လို့ သူတို့ အိပ်ချိန်တန်ရင် အိပ်လား။ စားချိန်တန်ရင် အရင်တုန်းကလို စားလား။ သူတို့သူငယ်ချင်းတွေကို ဘယ်လောက်တောင် လွမ်းနေလဲ။ အဲဒါတွေလည်း အရေးကြီးတယ်လို့ ကျမ ထင်တယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ စာတွေက ပြန်ဖတ်လို့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်နဲ့ပတ်သက်တာကျတော့ စာလို ပြန်လိုက်လို့ မရဘူး။ အဲ့ဒါက အခုဖြစ်နေရင် အခု ဂရုစိုက်ကိုင်တွယ်ဖို့ အရေးကြီးတယ်လို့ ထင်တယ်။ ''
ဘယ်သူမှ ကြိုတွေးမထားတဲ့ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ် ကပ်ဆိုးကြီး ဆိုက်ရောက်လာတဲ့အခါမှာ မိခင်တွေရောက် ကလေးငယ်တွေရော အခက်အခဲ ကြုံကြရတာပါ။ ကျောင်းစာသင်နှစ် လေးပုံတပုံ ရပ်သွားရတာကြောင့် ပုံမှန်သင်ကြားမှုပုံစံကနေ ပုံစံပြောင်းလဲပြီး သင်ကြားမှုပုံစံအသစ် အခြေအနေသစ် တခုအောက်မှာ နေသားကျအောင် မိခင်ရော ကလေးရော ကြိုးစားကြရတယ်လို့လည်း မမြတ်နိုးဇော်က ပြောပြပါတယ်။
''ပထမ တပတ်တုန်းကဆိုရင် ပိုဆိုးတာပေါ့နော်။ ပထမတပတ်တုန်းက ချက်ချင်း ကျောင်းပိတ်လိုက်တော့ ဆရာမတွေကလည်း အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးထင်တယ်။ အိမ်စာတွေ စာအုပ်တွေလည်း မပေးလိုက်ဘူးလေ။ ဆိုတော့ ကိုယ်ကပဲ - ကဲ.. ငါဘာလုပ်ရမလဲပေါ့နော်။ ကလေးနဲ့ တနေ့လုံးဆိုတော့။ အဲ့ဒီတုန်းက ပထမတပတ်ကတော့ သားကလည်း သိတယ်မလား။ ဆရာမက စာမလုပ်ခိုင်းဘဲ ကိုယ်ကပဲ အတင်းလုပ်ခိုင်းတယ် ဆိုတော့လေ သူက သိပ်မကြိုက်ဘူး။ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်း အရမ်းလွမ်းတော့ တရက်တောင် သူ တခါ အပြင်မှာဆော့နေရင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်ကို လမ်းလေ ျှာက်သွားလိုက်တယ်။ ကျမက အိမ်ထဲမှာ ထမင်းချက်နေတုန်းပေါ့နော်။ အဲ့ဒါနဲ့ သူ့အသံမကြားတော့ ချက်ချင်း သိလိုက်တယ်လေ။ သူ ထွက်သွားတယ်ဆိုတာ။ အဲ့ဒါနဲ့ သူ့နောက်လိုက်သွားပြီးတော့ ရှင်းပြရတာပေါ့နော်။ အခုလောလောဆယ် အရမ်းခက်တယ်။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့လို့မရဘူး။ ဆရာမကလည်း ကျောင်းလည်း မသွားရဘူး။ ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးတယ်ပေါ့နေ်ာ။ ဖြစ်နေတဲ့ရောဂါကြီးက အိမ်မှာပဲနေရမယ်။ အဲ့ဒီလိုမျိုး အပြင်သွားပြီးတော့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့လို့မရသေးတဲ့အချိန်ပေါ့နော်။ အိမ်မှာပဲနေရမယ်ပေါ့နော်။ ''
ခင်ပွန်းဖြစ်သူက ဆရာဝန်တေယောက် ဖြစ်တာမို့ မိသားစု ဘေးကင်းရေးကိုလည်း အမြဲ အာရုံစိုက်နေရပြီး ပူပန်နေရတယ်လို့လည်း မမြတ်နိုးဇော်က ပြောပါတယ်။ အသက်အရွယ်မရွေး၊ ကျားမ မရွေး၊ ဆင်းရဲချမ်းသာမရွေး လူသားအားလုံးရဲ့ အသက်ရှင်နေထိုင်မှုတွေကို အန္တရာယ်ပေးလာတဲ့ ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ပိုး ကူးစက် ပျံ့နှံ့မှုတွေကြောင့် လူတွေရဲ့ နေထိုင်မှုပုံစံတွေ၊ လူမှုဘဝတွေမှာ အခက်အခဲတွေနဲ့ အပြောင်းအလဲတွေကတော့ သိသိသာသာ ကြုံလာနေရတာပါ။ ဒီလို အကျပ်အတည်းကာလမှာ ကလေးမိခင်တွေ ရင်ဆိုင်ရတဲ့ အခက်အခဲတွေ၊ အတွေ့အကြုံတွေ ကတော့ ပြောလို့ကုန်နိုင်မယ် မထင်ပါဘူး။ ကျမတို့ မိခင်တွေ၊ ကမ္ဘာသူ ကမ္ဘာသားတွေ အားလုံး ကိုရိုနာရောဂါ ကပ်ဘေးကနေ အမြန်ဆုံး ကင်းလွတ်နိုင်ကြပါစေလို့ ဆုတောင်းရင်း ဒီတပတ် အမျိုးသမီးကဏ္ဍကို ဒီမှာပဲ ရပ်နားခွင့်ပြုပါ။ ကျမ ခင်ဖြူထွေးပါရှင်။
-----------------------------------------
[Unicode Version]
ကိုရိုနာကပျဘေးကာလ ကလေးမိခငျတှရေဲ့ရုနျးကနျမှု
အမရေိကနျပွညျထောငျစုမှာ ကိုရိုနာဗိုငျးရပျဈ ကူးစကျမှုတှေ တနေ့တခွား တိုးလာနတောနဲ့အမ ြှ လူတှေ မလိုအပျဘဲ အပွငျမထှကျကွဖို့ ၊ တယောကျနဲ့တ တယောကျ ခပျခှာခှာ နကွေဖို့ ညှှနျကွားခကြျတှကေို တာဝနျရှိသူတှကေ ပိုပွီး တငျးတငျးကပြျကပြျ ခမြှတျ စောင့ျကွပျ လာကွပါတယျ။ အခုဆိုရငျ အမရိကနျဝနျထမျး အမြားစု နအေိမျတှမှောပဲ အလုပျလုပျနကွေရသလို၊ အလုပျခြိနျ လေ ြှာ့ခခြံရသူတှေ၊ အလုပျက လုံးဝ ရပျနားခံလိုကျရတဲ့ သူတှကေလညျး သနျးနဲ့ခြီ ရှိနပေါတယျ။ တခြိနျတညျးမှာပဲ မဖွဈမနေ အိမျပွငျထှကျ အလုပျလုပျရသူတှအေတှကျ အန်တရာယျ ကလညျး ကွီးလှပါတယျ။ ဒီလို အခွအေနေတှေအေောကျမှာမှ စာသငျကြောငျးတှေကေလညျး ပိတျထားရတာကွောင့ျ ကလေးငယျတှေ အတှကျ ပုံမှနျသငျကွားမှု ပုံစံတှေ ပွောငျးလဲသှားတဲ့ အပေါျမှာ စိုးရိမျနကွေတဲ့ မိဘတှလေညျး အမြားအပွား ရှိနတောပါ။ မမွငျနိုငျတဲ့ ဒီရောဂါဆိုးကွီးနဲ့ပတျသကျလို့ စိုးရိမျမှုတှကွေား အမရေိကားမှာရှိနတေဲ့ မွနျမာ မိခငျတခြို့ ကွုံတှေ့ရတဲ့ အခကျအခဲတှနေဲ့ လကျရှိအခွအေနကေို ကြောျဖွတျနိုငျဖို့ ဘယျလို ကွိုးစား ရုနျးကနျနကွေရသလဲ ဆိုတာတှကေို ဒီတပတျအမြိုးသမီးကဏ်ဍမှာ တငျပွပေးခငြျပါတယျ။
အမရေိကနျကနျပွညျထောငျစုဟာ လကျရှိ ကမ်ဘာပေါျမှာ ကိုရိုနာဗိုငျးရပျဈ ကူးစကျမှုအမြားဆုံး ရှိနတေဲ့ နိုငျငံပါ။ ရောဂါပွန့ျပှားမှုတှကေို ထိနျးခြုပျဖို့ ကွိုးစားနတေဲ့ကွားမှာကိုပဲ ကူးစကျမှုနဲ့သဆေုံးမှုတှေ တနေ့တခွား တိုးလာနတောပါ။ လူတှတေယောကျနဲ့တယောကျ ခပျခှာခှာနကွေဖို့၊ မလိုအပျဘဲအပွငျမထှကျကွဖို့ ညှနျကွားခကြျတှေ ရှိနတေဲ့တိုငျအောငျ မဖွဈမနေ အိမျအပွငျထှကျ အလုပျ လုပျရသူတှကေလညျး ရှိနဆေဲပါ။ ပငျဆဲလျဗေးနီးယားပွညျနယျ၊ Lancaster မွို့က တိရစ်ဆာနျ ဆေးရုံတခုမှာ အလုပျလုပျတဲ့ ကလေး တယောကျမိခငျ မဝတျမှုနျ ကတော့ တနေ့ တနေ့ သတငျးဆိုးတှကွေား အလုပျ သှားနရေတဲ့ သူ့ရဲ့ ပူပနျမှုကို ပွောပွပါတယျ။
''အမှနျအတိုငျးပွောရရငျောတ့ မထှကျခငြျဘူးပေါေ့နာျ။ အခုအခြိနျမှာက အိမျထဲမှာနရေတာက ဘေးအကငျးဆုံးပဲဆိုတာ သိနတေော့ မသှားခငြျဘူး။ ဒါပမေဲ့ မသှားလို့ကလညျး မရဘေူး။ ဒီအလုပျက လုပျကို လုပျနရေမယျဆိုတော့ အလုပျထဲ သှားရတာကိုပဲ စိတျထဲမှာ၊ ကိုယျအပွငျထှကျသှားပွီးတော့မှ အိမျပွနျလာရတာကို ကိုယ့ျကိုယျကို မယုံသငျ်ကာကွီး ဖွဈနတေယျ။ ကိုယ့ျဆီမှာမြား ဒီပိုးကွီးက ပါလာမလား။ ပွီးရငျ ကိုယျကိုငျတဲ့ ပစ်စညျးတခုခုမြား ကလေး ကိုငျလိုကျလို့ ကလေးကိုမြား ကူးနမေလား။ အဲ့ဒီလို စိုးရိမျစိတျနဲ့ စိတျဖိစီးမှုက အရမျးမြားတယျ။ ကလေးရှိနတေော့လေ။''
ရောဂါကူးစကျခံရမှာ စိုးရိမျရတဲ့ တခြိနျတညျးမှာပဲ လူတှေ အတောျမြားမြား အလုပျတှပွေုတျကုနျတာ၊ အလုပျနာရီ လေ ြှာ့ခခြံရတာတှကေလညျး ရှိနတောကွောင့ျ လကျရှိ အလုပျလေး ရပျသှားမှာကိုလညျး စိုးရိမျရပွနျပါတယျ။ ခငျပှနျးဖွဈသူက နာတာရှညျ ရောဂါသညျဖွဈတာမို့ မိသားစုအတှကျ တယောကျတညျး ရုနျးကနျနရေသူတှကျ ခုခြိနျဟာ စိတျဖိစီးမှု အမြားဆုံးပါပဲလို့ မဝတျမှုနျက ပွောပါတယျ။
''အလုပျက အခု အခြိနျနညျးသှားတာပေါ့။ တခြို့ အရငျက တပတျဆိုရငျ အခု ၂ ရကျပဲလုပျရတယျ။ တပတျမှာ ၂ ရကျပေါ့။ အခြိနျနညျးသှားသလို ဝငျငှကေလညျး လြော့သှားတယျ။ ဒါပမေဲ့ ဘယျဟာကို ထပျပွီး စိတျပူရလဲဆိုတော့ - တကယျလို့ ဒီရောဂါ အခွအေနတှေကေ ဒီလောကျနဲ့ ရပျမသှားဘဲ ဆကျပွီး ဆိုးလာတယျဆိုလို့ရှိရငျ ဆေးခနျးတှေ ဘာတှပေိတျလိုကျမှာ စိုးရိမျတာပေါ့လေ။ အဲ့ဒီလို ပိတျလိုကျပွီဆိုတော့ ဝငျငှကေ ဘာမှမရှိတော့ဘူးလေ။''
မဝတျမှုနျလို အပွငျထှကျ အလုပျ လုပျနရေတဲ့ မိခငျတှရှေိသလို၊ အခုခြိနျမှာ နအေိမျကနေ အလုပျ လုပျနကွေရတဲ့ မိခငျတှကေလညျး ဒုနဲ့ဒေးပါ။ နေ့ကလေးထိနျးကြောငျးတှနေဲ့ စာသငျကြောငျးတှေ ပိတျထားရတဲ့အခြိနျ၊ နအေိမျကို ရုံးခနျးအဖွဈ ပွောငျးလဲအလုပျ လုပျနကွေရတဲ့ မိခငျတယောကျရဲ့ အခကျအခဲ ကရော ဘယျလိုပါလဲ။ ဗာဂြီးနီးယားပွညျနယျက ကလေး နှဈယောကျမိခငျ မအေးမှနျ ပွောပွတာကိုလညျး နားထောငျကွည့ျရအောငျပါ။
''အခု telework အိမျမှာလုပျရတဲ့ work from home ပေါ့နောျ။ အိမျကနေ အလုပျ လုပျရတဲ့အခါကတြော့ ကလေးတှကေလညျး ကြောငျးပိတျထားတဲ့အခါကတြော့ အလုပျမှာသှားလုပျသလိုမြိုး ၈ နာရီအတှငျးကို ၈ နာရီလုံး အလုပျ လုပျနရေတာမြိုးတော့ မဟုတျဘူးပေါ့။ ကလေးတှအေိပျနတေဲ့အခြိနျတို့။ မနကျ အစောကွီးထပွီး လုပျရတာမြိုးတို့ပေါ့နောျ။ အခုလညျး အလုပျက ၄ နာရီခှဲ ကနစေပွီး လုပျခှင့ျပေးတယျဆိုတော့ မနကျစောစော ထလုပျလို့ရတာပေါ့။ အလုပျမပွီးသေးဘူးဆိုရငျလညျး ညနေ၊ ည သူတို့အိပျသှားတဲ့အခြိနျမှာ ပွနျလုပျရတာတှပေေါ့။ အလုပျပွီးအောငျ လုပျရတာတော့ ရှိတာပေါ့။ အိမျမှာလုပျရတာဆိုတော့ အခြိနျ ပိုပေးရတာမြိုး ဖွဈတာပေါ့နောျ။ တခါတလေ နောကျက ကလေးတှေ ဆူနလေို့ ကိုယျက အာရုံစိုကျလို့ မရလို့ အလုပျက မပွီးလို့ရှိရငျ နောကျရကျကို ပွီးအောငျ လုပျရတာတို့။ အခြိနျပိုယူပွီး လုပျရတာတို့ရှိတယျ။ ပိုပွီးအားစိုကျရတာပေါ့နောျ။ နောကျတခုက ကလေးတှကေ အပွငျကို မသှားရဘဲ အိမျထဲမှာခညြျးပဲ နေ နရေတာဆိုတော့။ အရငျတုနျးကဆိုရငျတော့ အိမျနီးနားခငြျး ကလေးတှနေဲ့ကစားတယျ။ ဒါပမေဲ့ အခု လူတိုငျးက ဒီရောဂါကို စိတျပူနတေော့ အိမျနီးနားခငြျး ကလေးတှနေဲ့လညျး သှားပေး မကစားတော့ဘူး။ ဆိုတော့ ကလေးတှအေတှကျရော လူကွီးတှေ အတှကျရော အခကျအခဲပါပဲ။''
ဒီလို အခကျအခဲကွားမှာပဲ အဆိုးထဲက အကောငျး သားသမီးတှနေဲ့အတူ နခှေင့ျရတာကိုတော့ ဝမျးသာရတယျလို့လညျး မအေးမှနျက ပွောပါတယျ။
''သူတို့ကို ဂရုစိုကျနရေတော့ ပငျတော့ ပငျပနျးတာပေါ့။ ဒါပမေဲ့ အိမျမှာ နေ နရေတဲ့အတှကျ ကိုယ့ျမကြျစိရှေ့မှာဆိုတော့၊ ကြောငျးမှာ အဝေးမှာရှိနသေလိုတော့ မဟုတျဘူးပေါ့။ အရငျတုနျးက ကလေးကို နေ့ကလေးထိနျးကြောငျး ထားတဲ့အတှကျကွောင့ျ နေ့လညျစာ ဆိုရငျလညျး ကောငျးကောငျးစားရဲ့လား။ အိပျတဲ့အခြိနျလညျး ကောငျးကောငျး အိပျရဲ့လား။ နေ့ဆိုလို့ရှိရငျ nap time ပေါ့။ နေ့လယျ အိပျရမယ့ျအခြိနျမှာ ကောာငျးကောငျးအိပျရဲ့လား ဆိုတာတှစေိတျပူရတာပေါ့။ ပွီးတော့ တခွား ကလေးတှနေဲ့ ဆော့ရငျးနဲ့ ခိုကျမိတာတို့ ဘာတို့ ဖွဈမှာလဲစိုးရိမျရတာတှေ၊ ခုတော့ စိတျပူစရာ မလိုတော့ဘူးပေါ့။ ကိုယ့ျရှေ့မှာ အိမျမှာ အလုပျလုပျရငျးနဲ့ သူတို့ကို ကွည့ျရတဲ့အတှကျကွောင့ျပေါ့။ အဲ့ဒါတခုတော့ work from home က လုပျရတာ ပိုပွီးတော့ ကလေးတှနေဲ့ ပိုပွီးတော့ နီးကပျမှုရှိတယျ။ ပိုပွီးတော့ ကိုယျတိုငျ စိတျတိုငျးကြ သူတို့ကို အနီးကပျ ပွုစုလို့ရတာပေါ။''
ခငျပှနျးဖွဈသူက ဆေး ဝနျထမျးတယောကျ ဖွဈတာမို့ ကလေးတှအေတှကျ ခုခြိနျမှာ ပိုပွီး ဂရုထားရတဲ့အကွောငျးလညျး မအေးမှနျက ပွောပွပါတယျ။
''အဈမ အမြိုးသားက nurse သူနာပွု ဆိုတော့၊ သူတို့ အခုဆိုရငျ တအား ဂရုစိုကျရတာပေါ့နောျ။ ဒီရောဂါပိုးနဲ့ ပတျသကျပွီးတော့။ အလုပျ လုပျနရေတပမေဲ့ အိမျကလူတှကေို မကူးစကျအောငျလို့ သူပွနျလာလို့ရှိရငျလညျး ခါတိုငျး ဝငျနကြေ အိမျရှေ့ပေါကျက မဝငျဘဲ၊ နောကျဖေးပေါကျကနေ ဝငျပွီးတော့ သူဝတျလာတဲ့ အဝတျအစားတှကေို အဝတျလေ ြှာျစကျထဲ တခါတညျး ထည့ျ၊ လကျတှဘောတှဆေေး၊ ရခြေိုးပွီးတော့မှ ကလေးတှနေဲ့ တှေ့တာမြိုး လုပျတာပေါ့။ အမွဲတမျး အလုပျမှာလညျး ဂရုစိုကျရတယျ။ အိမျအတှကျလညျး ဂရုစိုကျရတာပေါ့။ ''
လကျရှိ အမရေိကနျပွညျထောငျစုမှာ ကိုရိုနာဗိုငျးရပျဈ ကူးစကျမှုတှေ အမြားဆုံး ရှိနတေဲ့ နယူးယောကျပွညျနယျမှာ နထေိုငျသူ ကလေးတယောကျ မိခငျ မမွတျနိုးဇောျ ကလညျး လကျရှိ အကပြျအတညျးကွားမှာ စာသငျကြောငျးတှပေိတျထားရတာမို့ သားဖွဈသူအတှကျ ပညာရေး အဆကျပွတျမသှားအောငျ၊ တခြိနျတညျးမှာလညျး သူ့ရဲ့စိတျပိုငျးဆိုငျရာ ထိခိုကျခံစားရတာတှမေဖွဈရဘဲ လေ့လာသငျယူမှုတှေ ဆကျလုပျနိုငျဖို့အတှကျ မိခငျတယောကျအနနေဲ့ ကွိုစာရုနျးကနျး နရေတယျလို့ပွောပါတယျ။
'' ဒီအရှယျက သိတယျမလား။ သူတို့ ကြောငျးတကျတဲ့အခါ အခငြျးခငြျး ထိတှေ့ဆကျဆံပွီးတော့ ပေါငျးသငျး ဆကျဆံတဲ့အရှယျ ဆိုတော့လေ - အခု သားတှေ သမီးတှေ ကြောငျးသားတှေ အကုနျလုံး ကြောငျးပကြျသှားတယျ။ ဒါပမေဲ့ ဒီအရှယျက ၃ တနျးအရှယျဆိုတော့ စာ အရေးကွီးတယျ။ သို့သောျလညျး ကနြျတဲ့ဟာတှကေလညျး ပိုအရေးကွီးလိမ့ျမယျ။ ကမြတို့ကလေးတှကေို ရရှညျ ရှေ့ရေးကရြငျ အခုဖွဈခဲ့တာက ဘယျလို impact သကျရောကျမှုတှေ ဖွဈလာမလဲဆိုတာ ကမြတို့မသိဘူး။ စာနဲ့ပတျသကျတာက တမြိုး။ ဒါပမေဲ့ သူတို့ရဲ့ စိတျပိုငျးဆိုငျရာကလညျး ကမြထငျတယျ။ အထူး သတိထားဖို့လိုတယျ။ မိဘတယောကျ အနနေဲ့ပေါ့နောျ။ ကမြ သား ဆိုရငျ အခု ကြောငျးပိတျကတညျးက အစားအစာ သိပျမစားခငြျသလို ဖွဈနတေယျ။ အဲ့ဒါမြိုးတှပေေါ့နောျ။ ကြောငျးက အရေးကွီးပမေဲ့လို့ သူတို့ အိပျခြိနျတနျရငျ အိပျလား။ စားခြိနျတနျရငျ အရငျတုနျးကလို စားလား။ သူတို့သူငယျခငြျးတှကေို ဘယျလောကျတောငျ လှမျးနလေဲ။ အဲဒါတှလေညျး အရေးကွီးတယျလို့ ကမြ ထငျတယျ။ ဘာဖွဈလို့လဲဆိုတော့ စာတှကေ ပွနျဖတျလို့ရတယျ။ ဒါပမေဲ့ စိတျနဲ့ပတျသကျတာကတြော့ စာလို ပွနျလိုကျလို့ မရဘူး။ အဲ့ဒါက အခုဖွဈနရေငျ အခု ဂရုစိုကျကိုငျတှယျဖို့ အရေးကွီးတယျလို့ ထငျတယျ။ ''
ဘယျသူမှ ကွိုတှေးမထားတဲ့ ကိုရိုနာဗိုငျးရပျဈ ကပျဆိုးကွီး ဆိုကျရောကျလာတဲ့အခါမှာ မိခငျတှရေောကျ ကလေးငယျတှရေော အခကျအခဲ ကွုံကွရတာပါ။ ကြောငျးစာသငျနှဈ လေးပုံတပုံ ရပျသှားရတာကွောင့ျ ပုံမှနျသငျကွားမှုပုံစံကနေ ပုံစံပွောငျးလဲပွီး သငျကွားမှုပုံစံအသဈ အခွအေနသေဈ တခုအောကျမှာ နသေားကအြောငျ မိခငျရော ကလေးရော ကွိုးစားကွရတယျလို့လညျး မမွတျနိုးဇောျက ပွောပွပါတယျ။
''ပထမ တပတျတုနျးကဆိုရငျ ပိုဆိုးတာပေါ့နောျ။ ပထမတပတျတုနျးက ခကြျခငြျး ကြောငျးပိတျလိုကျတော့ ဆရာမတှကေလညျး အဆငျသင့ျ မဖွဈသေးဘူးထငျတယျ။ အိမျစာတှေ စာအုပျတှလေညျး မပေးလိုကျဘူးလေ။ ဆိုတော့ ကိုယျကပဲ - ကဲ.. ငါဘာလုပျရမလဲပေါ့နောျ။ ကလေးနဲ့ တနေ့လုံးဆိုတော့။ အဲ့ဒီတုနျးက ပထမတပတျကတော့ သားကလညျး သိတယျမလား။ ဆရာမက စာမလုပျခိုငျးဘဲ ကိုယျကပဲ အတငျးလုပျခိုငျးတယျ ဆိုတော့လေ သူက သိပျမကွိုကျဘူး။ ပွီးတော့ သူငယျခငြျးတှကေိုလညျး အရမျးလှမျးတော့ တရကျတောငျ သူ တခါ အပွငျမှာဆော့နရေငျးနဲ့ သူငယျခငြျးအိမျကို လမျးလေ ြှာကျသှားလိုကျတယျ။ ကမြက အိမျထဲမှာ ထမငျးခကြျနတေုနျးပေါ့နောျ။ အဲ့ဒါနဲ့ သူ့အသံမကွားတော့ ခကြျခငြျး သိလိုကျတယျလေ။ သူ ထှကျသှားတယျဆိုတာ။ အဲ့ဒါနဲ့ သူ့နောကျလိုကျသှားပွီးတော့ ရှငျးပွရတာပေါ့နောျ။ အခုလောလောဆယျ အရမျးခကျတယျ။ သူငယျခငြျးတှနေဲ့ တှေ့လို့မရဘူး။ ဆရာမကလညျး ကြောငျးလညျး မသှားရဘူး။ ဒါပမေဲ့ အရေးကွီးတယျပေါ့နျော။ ဖွဈနတေဲ့ရောဂါကွီးက အိမျမှာပဲနရေမယျ။ အဲ့ဒီလိုမြိုး အပွငျသှားပွီးတော့ သူငယျခငြျးတှနေဲ့ တှေ့လို့မရသေးတဲ့အခြိနျပေါ့နောျ။ အိမျမှာပဲနရေမယျပေါ့နောျ။ ''
ခငျပှနျးဖွဈသူက ဆရာဝနျတယေောကျ ဖွဈတာမို့ မိသားစု ဘေးကငျးရေးကိုလညျး အမွဲ အာရုံစိုကျနရေပွီး ပူပနျနရေတယျလို့လညျး မမွတျနိုးဇောျက ပွောပါတယျ။ အသကျအရှယျမရှေး၊ ကြားမ မရှေး၊ ဆငျးရဲခမြျးသာမရှေး လူသားအားလုံးရဲ့ အသကျရှငျနထေိုငျမှုတှကေို အန်တရာယျပေးလာတဲ့ ကိုရိုနာဗိုငျးရပျဈပိုး ကူးစကျ ပြံ့နှံ့မှုတှကွေောင့ျ လူတှရေဲ့ နထေိုငျမှုပုံစံတှေ၊ လူမှုဘဝတှမှော အခကျအခဲတှနေဲ့ အပွောငျးအလဲတှကေတော့ သိသိသာသာ ကွုံလာနရေတာပါ။ ဒီလို အကပြျအတညျးကာလမှာ ကလေးမိခငျတှေ ရငျဆိုငျရတဲ့ အခကျအခဲတှေ၊ အတှေ့အကွုံတှေ ကတော့ ပွောလို့ကုနျနိုငျမယျ မထငျပါဘူး။ ကမြတို့ မိခငျတှေ၊ ကမ်ဘာသူ ကမ်ဘာသားတှေ အားလုံး ကိုရိုနာရောဂါ ကပျဘေးကနေ အမွနျဆုံး ကငျးလှတျနိုငျကွပါစလေို့ ဆုတောငျးရငျး ဒီတပတျ အမြိုးသမီးကဏ်ဍကို ဒီမှာပဲ ရပျနားခှင့ျပွုပါ။ ကမြ ခငျဖွူထှေးပါရှငျ။
