ရွေးကောက်ပွဲကြီး ကျင်းပဖို့ တလလောက်ပဲ လိုပါတော့တယ်။ ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ကြမယ့် ပါတီတွေရဲ့ စည်းရုံးရေး လှုပ်ရှားမှုတွေကတော့ သိသာ မြင်သာ ရှိတာ မတွေ့ရသေးပါဘူး။ ဂျာနယ် စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ နည်းနည်း ပါးပါး ရေးသားနေတာတွေ၊ လက်ကမ်း ကြော်ငြာ တွေ ဖြန့်ဝေတာလောက်ပဲ လုပ်နိုင်တာပါ။ ဒါလည်း ပါတီတိုင်းက လုပ်နိုင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။
ငွေကြေးတောင့်တင်းတဲ့ ကြံ့ဖွံ့လို၊ တ၊ စ၊ ည လို ပါတီတွေပဲ လုပ်နိုင်တာပါ။ ဒီလို အခြေအနေမှာ မဲဆန္ဒရှင် ပြည်သူတွေရဲ့ အခြေအနေ ကရော ဘယ်လိုရှိလဲ။ ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်ဝင်စားရဲ့လား၊ ရွေးကောက်ပွဲအပေါ်မှာ မျှော်လင့်ယုံကြည် အားထားရဲ့လား ပြန်လှည့်ကြည့် ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။
သတိထားမိသလောက် ပြောရရင်တော့ ပြည်သူတွေဟာ ရွေးကောက်ပွဲအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု မရှိသလို မျှော်လင့် ယုံကြည် အားထားတာ လည်း မတွေ့ရပါဘူး။
ဒါနဲ့ပတ်သက်လို့ ဥပမာ တခုအနေနဲ့ စောစောက ပြောခဲ့တဲ့ လက်ကမ်းကြော်ညာဝေတဲ့ ကိစ္စလေးကို ပြောချင်ပါ တယ်။ ရန်ကုန်မြို့လည် လူစည်ကားတဲ့ နေရာမှာ ပါတီကြီးတခုက သူတို့ပါတီ ကိုယ်စားလှယ်လောင်းတွေရဲ့ ဓာတ်ပုံနဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းပါတဲ့ စာရွက်လေးတွေကို လမ်းသွား လမ်းလာတွေကို လိုက်ဝေပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဘာတွေ့ရသလဲဆိုတော့ ဝေပေးတဲ့ လက်ကမ်းကြော်ညာလေးတွေကို ယူတော့ ယူပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကြည့်တာ၊ ဖတ်တာ မတွေ့ရပါဘူး။ ယူလာတဲ့နေရာနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းအရောက်မှာ လွှတ်ပစ်ခဲ့ တာကိုပဲ တွေ့ရပါတယ်။
ကျနော့်အထင်ပြောရရင် ယူတုန်းကတောင် အလှကုန်ပစ္စည်းကြော်ညာလို၊ ဆိုင်ကြော်ညာလို ထင်လို့ ယူ လိုက်ကြသလား မသိပါဘူး။ ပြောချင်တာက လူထုဟာ ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုတဲ့ အချက်ပါပဲ။ ဘာကြောင့် စိတ်မဝင်စားသလဲ၊ သူတို့မှာ ခိုင်လုံတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေ ရှိပါတယ်။
တနေ့လုပ်မှ တနပ်ပဲ စားရလောက်အောင် စီးပွားရေးကျပ်တည်းနေတာကြောင့်ဖြစ်သလို - ငါတို့က ကန့်ကွက်မဲ ပေးပေး၊ ပယ်မဲဖြစ်အောင် ပေးပေး၊ မပေးဘဲပဲ နေနေ ဘာမှ အကြောင်းမထူးဘူး၊ အချိန်တန်ရင် သူတို့လုပ်ချင် သလို လုပ်မှာပဲ။ သူတို့နိုင်စေချင်တဲ့အဖွဲ့ကို မနိုင် နိုင်အောင် လုပ်မှာပဲလို့ အမြင်ရှိထားတဲ့အတွက်လည်း ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်မဝင်စားတာပါ။
ဒီလို သူတို့မြင်လာတာကလည်း အလကားနေရင်း မြင်လာတဲ့ အမြင် အတွေး မဟုတ်တာ သေချာပါတယ်။ သူတို့ရခဲ့တဲ့ သင်ခန်းစာထဲက ထုတ်နှုတ်ပြီး ဒီအမြင် ဒီအတွေးကို ရခဲ့ကြတာပါ။
အနီးစပ်ဆုံး ပြောရရင် ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံကို ဘယ်ပုံ ဘယ်နည်းနဲ့လုပ်ပြီး အတည်ပြုသွားတယ်ဆိုတာကို သူတို့ မမေ့ကြသေးပါဘူး။ စစ်အစိုးရဟာ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံ အတည်ဖြစ်ရေးအတွက် မဟုတ်မမှန်တဲ့နည်း၊ မတော် မတရားတဲ့နည်းတွေ သုံးပြီး ပြည်သူကို လက်တလုံးခြားလုပ်သွားတယ်ဆိုတာ ပြည်သူက သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မတတ်နိုင်ပါဘူး။
စစ်အစိုးရလုပ်သမျှ ခံလိုက်ရတာပဲ။ အခုလည်း ဒီလိုပါပဲ။ သူတို့လုပ်ချင်တာ လုပ်အုံးမှာပဲ။ ငါတို့လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးဆိုပြီး ရွေးကောက်ပွဲကို ဥပက္ခော ပြုလိုက်တဲ့ သဘောပါ။ ကိုယ့်ဆန္ဒကို အမှန်အတိုင်း ထုတ်ဖော်ခွင့် မရလို့ စိတ်မဝင်စားတဲ့ သဘောလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။
လက်ရှိအခြေအနေအရ ပြည်သူဆိုတာ ခေတ်ရဲ့ သားကောင်၊ ခေတ်ရဲ့အပြဌာန်းခံသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်ကို ဖန်တီးဖို့ အခြေအနေ မပေး သေးပါဘူး။ ခေတ်ကို ဘယ်လို ဖန်တီးမယ်၊ ဘယ်လို တည်ဆောက်မယ်။ ဒီမို ကရေစီကို ဘယ်လို ကျင့်သုံးမယ် စတာတွေ ပြောပြီး လှုပ်ရှားနေတာက ပါတီတွေပါ။ အဲဒီပါတီတွေကို တခုလောက် မေးချင်ပါတယ်။ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံရဲ့အောက်မှာ ဘာများလုပ်လို့ ရနိုင်သလဲလို့ပါ။
တကယ်တော့ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံဟာ အရပ်သား နိုင်ငံရေးကဏ္ဍကို မှေးမှိန်အောင်လုပ်ထားပြီး စစ်သားနိုင်ငံရေး ကို အလေးပေးထားတဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံဆိုတာ ကလေးကအစ၊ ခွေးကအစ သိပါတယ်။ အတိုက်အခံ ပါတီတွေဟာ ဘာမှ လုပ်နိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး။ ကြံ့ဖွံ့က ခွဲပေးတဲ့ အမတ်နေရာလေးယူ၊ ကြံ့ဖွံ့ပြောတာကို လွှတ်တော် ထဲမှာ လက်ညှိုးထောင် ခေါင်းငြိမ့်လုပ်၊ ဟုတ်ပါ့ဘုရား၊ မှန်ပါ့ဘုရား...ဒါပါပဲ။
ရွေးကောက်ပွဲကြီး ကျင်းပဖို့ တလလောက်ပဲ လိုပါတော့တယ်။ ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ကြမယ့် ပါတီတွေရဲ့ စည်းရုံးရေး လှုပ်ရှားမှုတွေကတော့ သိသာ မြင်သာ ရှိတာ မတွေ့ရသေးပါဘူး။ ဂျာနယ် စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ နည်းနည်း ပါးပါး ရေးသားနေတာတွေ၊ လက်ကမ်းကြော်ညာတွေ ဖြန့်ဝေတာလောက်ပဲ လုပ်နိုင်တာပါ။ ဒါလည်း ပါတီတိုင်းက လုပ်နိုင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။
ငွေကြေးတောင့်တင်းတဲ့ ကြံ့ဖွံ့လို၊ တ၊ စ၊ ည လို ပါတီတွေပဲ လုပ်နိုင်တာပါ။ ဒီလို အခြေအနေမှာ မဲဆန္ဒရှင် ပြည်သူတွေရဲ့ အခြေအနေကရော ဘယ်လိုရှိလဲ။ ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်ဝင်စားရဲ့လား၊ ရွေးကောက်ပွဲအပေါ်မှာ မျှော်လင့်ယုံကြည် အားထားရဲ့လား ပြန်လှည့်ကြည့်ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။
သတိထားမိသလောက် ပြောရရင်တော့ ပြည်သူတွေဟာ ရွေးကောက်ပွဲအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု မရှိသလို မျှော်လင့် ယုံကြည် အားထားတာလည်း မတွေ့ရပါဘူး။
ဒါနဲ့ပတ်သက်လို့ ဥပမာ တခုအနေနဲ့ စောစောက ပြောခဲ့တဲ့ လက်ကမ်းကြော်ညာဝေတဲ့ ကိစ္စလေးကို ပြောချင်ပါ တယ်။ ရန်ကုန်မြို့လည် လူစည်ကားတဲ့ နေရာမှာ ပါတီကြီးတခုက သူတို့ပါတီ ကိုယ်စားလှယ်လောင်းတွေရဲ့ ဓာတ်ပုံနဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းပါတဲ့ စာရွက်လေးတွေကို လမ်းသွား လမ်းလာတွေကို လိုက်ဝေပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဘာတွေ့ရသလဲဆိုတော့ ဝေပေးတဲ့ လက်ကမ်းကြော်ညာလေးတွေကို ယူတော့ ယူပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကြည့်တာ၊ ဖတ်တာ မတွေ့ရပါဘူး။ ယူလာတဲ့နေရာနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းအရောက်မှာ လွှတ်ပစ်ခဲ့ တာကိုပဲ တွေ့ရပါတယ်။
ကျနော့်အထင်ပြောရရင် ယူတုန်းကတောင် အလှကုန်ပစ္စည်းကြော်ညာလို၊ ဆိုင်ကြော်ညာလို ထင်လို့ ယူ လိုက်ကြသလား မသိပါဘူး။ ပြောချင်တာက လူထုဟာ ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုတဲ့ အချက်ပါပဲ။ ဘာကြောင့် စိတ်မဝင်စားသလဲ၊ သူတို့မှာ ခိုင်လုံတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေ ရှိပါတယ်။
တနေ့လုပ်မှ တနပ်ပဲ စားရလောက်အောင် စီးပွားရေးကျပ်တည်းနေတာကြောင့်ဖြစ်သလို - ငါတို့က ကန့်ကွက်မဲ ပေးပေး၊ ပယ်မဲဖြစ်အောင် ပေးပေး၊ မပေးဘဲပဲ နေနေ ဘာမှ အကြောင်းမထူးဘူး၊ အချိန်တန်ရင် သူတို့လုပ်ချင် သလို လုပ်မှာပဲ။ သူတို့နိုင်စေချင်တဲ့အဖွဲ့ကို မနိုင်နိုင်အောင် လုပ်မှာပဲလို့ အမြင်ရှိထားတဲ့အတွက်လည်း ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်မဝင်စားတာပါ။
ဒီလို သူတို့မြင်လာတာကလည်း အလကားနေရင်း မြင်လာတဲ့ အမြင် အတွေး မဟုတ်တာ သေချာပါတယ်။ သူတို့ရခဲ့တဲ့ သင်ခန်းစာထဲက ထုတ်နှုတ်ပြီး ဒီအမြင် ဒီအတွေးကို ရခဲ့ကြတာပါ။
အနီးစပ်ဆုံး ပြောရရင် ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံကို ဘယ်ပုံ ဘယ်နည်းနဲ့လုပ်ပြီး အတည်ပြုသွားတယ်ဆိုတာကို သူတို့ မမေ့ကြသေးပါဘူး။ စစ်အစိုးရဟာ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံ အတည်ဖြစ်ရေးအတွက် မဟုတ်မမှန်တဲ့နည်း၊ မတော် မတရားတဲ့နည်းတွေ သုံးပြီး ပြည်သူကို လက်တလုံးခြားလုပ်သွားတယ်ဆိုတာ ပြည်သူက သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မတတ်နိုင်ပါဘူး။
စစ်အစိုးရလုပ်သမျှ ခံလိုက်ရတာပဲ။ အခုလည်း ဒီလိုပါပဲ။ သူတို့လုပ်ချင်တာ လုပ်အုံးမှာပဲ။ ငါတို့လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးဆိုပြီး ရွေးကောက်ပွဲကို ဥပက္ခော ပြုလိုက်တဲ့ သဘောပါ။ ကိုယ့်ဆန္ဒကို အမှန်အတိုင်း ထုတ်ဖော်ခွင့် မရလို့ စိတ်မဝင်စားတဲ့ သဘောလို့ ဆိုနိုင
ရွေးကောက်ပွဲကြီး ကျင်းပဖို့ တလလောက်ပဲ လိုပါတော့တယ်။ ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ကြမယ့် ပါတီတွေရဲ့ စည်းရုံးရေး လှုပ်ရှားမှုတွေကတော့ သိသာ မြင်သာ ရှိတာ မတွေ့ရသေးပါဘူး။ ဂျာနယ် စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ နည်းနည်း ပါးပါး ရေးသားနေတာတွေ၊ လက်ကမ်းကြော်ညာတွေ ဖြန့်ဝေတာလောက်ပဲ လုပ်နိုင်တာပါ။ ဒါလည်း ပါတီတိုင်းက လုပ်နိုင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။
ငွေကြေးတောင့်တင်းတဲ့ ကြံ့ဖွံ့လို၊ တ၊ စ၊ ည လို ပါတီတွေပဲ လုပ်နိုင်တာပါ။ ဒီလို အခြေအနေမှာ မဲဆန္ဒရှင် ပြည်သူတွေရဲ့ အခြေအနေကရော ဘယ်လိုရှိလဲ။ ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်ဝင်စားရဲ့လား၊ ရွေးကောက်ပွဲအပေါ်မှာ မျှော်လင့်ယုံကြည် အားထားရဲ့လား ပြန်လှည့်ကြည့်ဖို့ လိုပါလိမ့်မယ်။
သတိထားမိသလောက် ပြောရရင်တော့ ပြည်သူတွေဟာ ရွေးကောက်ပွဲအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု မရှိသလို မျှော်လင့် ယုံကြည် အားထားတာလည်း မတွေ့ရပါဘူး။
ဒါနဲ့ပတ်သက်လို့ ဥပမာ တခုအနေနဲ့ စောစောက ပြောခဲ့တဲ့ လက်ကမ်းကြော်ညာဝေတဲ့ ကိစ္စလေးကို ပြောချင်ပါ တယ်။ ရန်ကုန်မြို့လည် လူစည်ကားတဲ့ နေရာမှာ ပါတီကြီးတခုက သူတို့ပါတီ ကိုယ်စားလှယ်လောင်းတွေရဲ့ ဓာတ်ပုံနဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းပါတဲ့ စာရွက်လေးတွေကို လမ်းသွား လမ်းလာတွေကို လိုက်ဝေပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဘာတွေ့ရသလဲဆိုတော့ ဝေပေးတဲ့ လက်ကမ်းကြော်ညာလေးတွေကို ယူတော့ ယူပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကြည့်တာ၊ ဖတ်တာ မတွေ့ရပါဘူး။ ယူလာတဲ့နေရာနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းအရောက်မှာ လွှတ်ပစ်ခဲ့ တာကိုပဲ တွေ့ရပါတယ်။
ကျနော့်အထင်ပြောရရင် ယူတုန်းကတောင် အလှကုန်ပစ္စည်းကြော်ညာလို၊ ဆိုင်ကြော်ညာလို ထင်လို့ ယူ လိုက်ကြသလား မသိပါဘူး။ ပြောချင်တာက လူထုဟာ ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုတဲ့ အချက်ပါပဲ။ ဘာကြောင့် စိတ်မဝင်စားသလဲ၊ သူတို့မှာ ခိုင်လုံတဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေ ရှိပါတယ်။
တနေ့လုပ်မှ တနပ်ပဲ စားရလောက်အောင် စီးပွားရေးကျပ်တည်းနေတာကြောင့်ဖြစ်သလို - ငါတို့က ကန့်ကွက်မဲ ပေးပေး၊ ပယ်မဲဖြစ်အောင် ပေးပေး၊ မပေးဘဲပဲ နေနေ ဘာမှ အကြောင်းမထူးဘူး၊ အချိန်တန်ရင် သူတို့လုပ်ချင် သလို လုပ်မှာပဲ။ သူတို့နိုင်စေချင်တဲ့အဖွဲ့ကို မနိုင်နိုင်အောင် လုပ်မှာပဲလို့ အမြင်ရှိထားတဲ့အတွက်လည်း ရွေးကောက်ပွဲကို စိတ်မဝင်စားတာပါ။
ဒီလို သူတို့မြင်လာတာကလည်း အလကားနေရင်း မြင်လာတဲ့ အမြင် အတွေး မဟုတ်တာ သေချာပါတယ်။ သူတို့ရခဲ့တဲ့ သင်ခန်းစာထဲက ထုတ်နှုတ်ပြီး ဒီအမြင် ဒီအတွေးကို ရခဲ့ကြတာပါ။
အနီးစပ်ဆုံး ပြောရရင် ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံကို ဘယ်ပုံ ဘယ်နည်းနဲ့လုပ်ပြီး အတည်ပြုသွားတယ်ဆိုတာကို သူတို့ မမေ့ကြသေးပါဘူး။ စစ်အစိုးရဟာ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံ အတည်ဖြစ်ရေးအတွက် မဟုတ်မမှန်တဲ့နည်း၊ မတော် မတရားတဲ့နည်းတွေ သုံးပြီး ပြည်သူကို လက်တလုံးခြားလုပ်သွားတယ်ဆိုတာ ပြည်သူက သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မတတ်နိုင်ပါဘူး။
စစ်အစိုးရလုပ်သမျှ ခံလိုက်ရတာပဲ။ အခုလည်း ဒီလိုပါပဲ။ သူတို့လုပ်ချင်တာ လုပ်အုံးမှာပဲ။ ငါတို့လည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးဆိုပြီး ရွေးကောက်ပွဲကို ဥပက္ခော ပြုလိုက်တဲ့ သဘောပါ။ ကိုယ့်ဆန္ဒကို အမှန်အတိုင်း ထုတ်ဖော်ခွင့် မရလို့ စိတ်မဝင်စားတဲ့ သဘောလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။
လက်ရှိအခြေအနေအရ ပြည်သူဆိုတာ ခေတ်ရဲ့ သားကောင်၊ ခေတ်ရဲ့အပြဌာန်းခံသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်ကို ဖန်တီးဖို့ အခြေအနေ မပေးသေးပါဘူး။ ခေတ်ကို ဘယ်လို ဖန်တီးမယ်၊ ဘယ်လို တည်ဆောက်မယ်။ ဒီမို ကရေစီကို ဘယ်လို ကျင့်သုံးမယ် စတာတွေ ပြောပြီး လှုပ်ရှားနေတာက ပါတီတွေပါ။ အဲဒီပါတီတွေကို တခုလောက် မေးချင်ပါတယ်။ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံရဲ့အောက်မှာ ဘာများလုပ်လို့ ရနိုင်သလဲလို့ပါ။
တကယ်တော့ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံဟာ အရပ်သား နိုင်ငံရေးကဏ္ဍကို မှေးမှိန်အောင်လုပ်ထားပြီး စစ်သားနိုင်ငံရေး ကို အလေးပေးထားတဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံဆိုတာ ကလေးကအစ၊ ခွေးကအစ သိပါတယ်။ အတိုက်အခံ ပါတီတွေဟာ ဘာမှ လုပ်နိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး။ ကြံ့ဖွံ့က ခွဲပေးတဲ့ အမတ်နေရာလေးယူ၊ ကြံ့ဖွံ့ပြောတာကို လွှတ်တော် ထဲမှာ လက်ညှိုးထောင် ခေါင်းငြိမ့်လုပ်၊ ဟုတ်ပါ့ဘုရား၊ မှန်ပါ့ဘုရား...ဒါပါပဲ။
်ပါတယ်။
လက်ရှိအခြေအနေအရ ပြည်သူဆိုတာ ခေတ်ရဲ့ သားကောင်၊ ခေတ်ရဲ့အပြဌာန်းခံသာ ဖြစ်ပါတယ်။ ခေတ်ကို ဖန်တီးဖို့ အခြေအနေ မပေးသေးပါဘူး။ ခေတ်ကို ဘယ်လို ဖန်တီးမယ်၊ ဘယ်လို တည်ဆောက်မယ်။ ဒီမို ကရေစီကို ဘယ်လို ကျင့်သုံးမယ် စတာတွေ ပြောပြီး လှုပ်ရှားနေတာက ပါတီတွေပါ။ အဲဒီပါတီတွေကို တခုလောက် မေးချင်ပါတယ်။ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံရဲ့အောက်မှာ ဘာများလုပ်လို့ ရနိုင်သလဲလို့ပါ။
တကယ်တော့ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံဟာ အရပ်သား နိုင်ငံရေးကဏ္ဍကို မှေးမှိန်အောင်လုပ်ထားပြီး စစ်သားနိုင်ငံရေး ကို အလေးပေးထားတဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံဆိုတာ ကလေးကအစ၊ ခွေးကအစ သိပါတယ်။ အတိုက်အခံ ပါတီတွေဟာ ဘာမှ လုပ်နိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး။ ကြံ့ဖွံ့က ခွဲပေးတဲ့ အမတ်နေရာလေးယူ၊ ကြံ့ဖွံ့ပြောတာကို လွှတ်တော် ထဲမှာ လက်ညှိုးထောင် ခေါင်းငြိမ့်လုပ်၊ ဟုတ်ပါ့ဘုရား၊ မှန်ပါ့ဘုရား...ဒါပါပဲ။